एउटा सूर्य, 
जसले मलाई आफ्नै उज्यालो बेच्यो र गयो
एउटा सिपाही, 
जसले मलाई आफ्नै हतियार बेच्यो र गयो
अनि एउटा मान्छे,
जसले मलाई आफ्नै स्वतन्त्रता बेच्यो र गयो
अन्तिममा उभिएको थियो लुसिफर
     जसले मलाई आगो बेच्यो र गयो ।

म त्यही हुँ 
जो सूर्यको उज्यालो, 
सिपाहीको हतियार 
र, मान्छेको स्वतन्त्रता बोकेर उभिरहेको छु
शासकविहीन राज्यमा 
जहाँ आफ्नै शासकीय हक दाबी गर्ने 
कुनै शासक छैन 
शासक खोजिरहेको म 
भोको कुखुराजस्तो खोस्रिरहेछु आफ्नै रछ्यान ।

त्यो मूर्ख सूर्य
जो उदाउनुपर्ने ठाउँमा उदाएन
तर अस्ताउनुपर्ने ठाउँमा उदायो ।

त्यो सिपाही,
चुक्चुकाइरहनेछ निर्वस्त्र इतिहासको गर्तमुनि 
वर्तमान ऊ पङ्गु बन्यो
जसले आफैँलाई बेच्यो 
सिपाहीसँगै बडेमानको कचौरा बोकेर
पछुताउने छ मानिस
स्वतन्त्रताको बिलो चप्किने आसमा ।