काठमाडौँ । नेकपा माओवादी केन्द्रका अध्यक्ष पुष्पकमल दाहाल प्रचण्डले तेस्रो पटकको प्रधानमन्त्रित्व काललाई उपलब्धिमूलक मान्दै आएका छन् । प्रचण्डले कहिले एमाले त कहिले काँग्रेससँग सहकार्य गर्दै पछिल्लो पटकको आफ्नो कार्यकाल १७ महिनासम्म टिकाए । सत्तामा रहँदा भ्रष्ट्राचारविरुद्धको सवालमा उत्कृष्ट काम गरेको दावी बारम्बार गर्दै आएको माओवादीले आफ्नो एक्सनकै कारण काँग्रेस–एमाले गठबन्धन गर्न बाध्य भएकोसमेत जिकिर गर्दै आएको छ । यसका अलावा पनि माओवादीले सँधै परिवर्तनकारी र वर्तमान व्यवस्थाको जननीका रुपमा आफूलाई उभ्याउन खोजिरहेको छ भने स्थानीय तहकै कामकारवाहीमा पनि माओवादी अब्बल भएको दावी गरिरहेको छ । 

सत्तामा रहँदा भ्रष्टाचारविरुद्ध चालेको कदमकै कारण माओवादीप्रति जनता सकारात्मक पनि बने ।  यसको प्रतिफलस्वरुप माओवादीले स्थानीय तहको उपनिर्वाचनहरु र स्ववियू निर्वाचनमा पनि सुधारिएको नतिजा प्राप्त ग¥यो । तर पछल्लो सयम आफ्नै रणनीति र कदमले माओवादीको लय विग्रँदो अवस्थामा छ । 

दुईबुँदे सहमति, माओवादीको फितलो रणनीति 

मुख्यतः संसदमा प्रमुख प्रतिपक्षी दलको भूमिकामा रहेको माओवादीले भिजिट भिसा प्रकरणमा सत्ता पक्षसँग दुई बुँदे सहमति गरेर कच्चा रणनीति लिएको माओवादी नेताहरुकै व्याख्या छ । जसले पनि माओवादीको आकर्षण घटेको प्रष्ट छ । विपक्षी दलहरुले टिम नै बनाएर भिजिट सिभा प्रकरणमा गृहमन्त्री रमेश लेखकलाई आरोपित गरिएपनि पछि भने माओवादी एकलौटी ढंगले सत्तासँग दुई बुँदे समझदारी गरेर अघि बढ्यो । यो सँगै भिजिट भिसा प्रकरणमा हुने गरेका सेटिङ र गृहमन्त्री लेखकको राजीनामा मागको विषय पनि सेलायो । यसपछि नै कार्यकर्ताहरु माओवादी र काँग्रेस–एमालेमा कुनै भिन्नता नभएको निचोडमा पुगेका छन ।

कुलमानलाई पनि छैन श्रेय

माओवादीका लागि सत्तामा रहँदा राम्रो गरेको दावी गर्ने सबैभन्दा बलियो आधार लोडसेडिङ अन्त्य हो । माओवादी अध्यक्ष प्रचण्डले आफूले दोस्रो कार्यकाल सम्हाल्दा नै मुलुकमा लोडसेडिङ अन्त्य गरेको जिकिर गर्दै आएका छन् । उनले यो उपलब्धीलाई माओवादी पार्टीकै आगामी भविष्यसँग जोड्दै आएका छन् । तर यो सफलतालाई प्रचण्डले आफू राजनीतिक नेतृत्वलाई मात्रै जस दिँदा माओवादीप्रति जनताका धारणा बदलिनेमा दुई मत छैन । आम जनताले कुलमान घिसिङलाई नै लोडसेडिङ अन्त्यकर्ताका रुपमा लिने गरेका छन् । तर प्रचण्डले हालै दिएको अभिव्यक्तिमा कुलमानलाई कुनै जस दिन चाहेका छैनन् भने यसको पूर्ण श्रेय आँफै लिएका छन् । 

प्रचण्डको यो अभिव्यक्ति असन्तुलित र अस्वभाविक भएको चर्चा कार्यकर्ता र जनस्तरमा हुन थालिसकेका छन् । हुनतः कुलमानको प्राधिकरणबाट बहिर्गमनपछि माओवादीको राजनीतमा जोडिने अपेक्षा प्रचण्डमा थियो । तर हाल कुलमान आफ्नै अभियानमा लागी परिरहेका छन् । यो कारणले पनि प्रचण्डले कुलमानप्रति नै इंगित गरेर प्राविधिकले नभइ राजनीति नेतृत्वले लोडसेडिक अन्त्य गरेको भन्न थालेको देखिन्छ ।  तर प्रचण्डको यो अभिव्यक्तिले भने माओवादी पार्टीलाई नै हानी गर्ने निश्चित छ । 

आन्तरिक कलह पनि माओवादीका लागि खतरा 

माओवादीमा आन्तरिक कलह पनि गहिरिँदै गएको छ । जसले पार्टीलाई संकटमा धकेल्ने निश्चित छ । पाटीमा अध्यक्ष प्रचण्डमाथि उपमहासचिव जनार्दन शर्माले ठाडो चुनौती दिँदै आएका छन् । नेतृत्व परिवर्तनकै सन्दर्भमा जनार्दन अध्यक्ष प्रचण्डसँगै निरन्तर सवाल जवाफ गर्दै आएका छन् । 

उता प्रचण्डले पनि जनार्दनलाई जवाफ दिनमा कुनै कसुर राखेको देखिँदैन । प्रचण्डले पार्टीमा जनार्दनले उठाएको बहसलाई स्वार्थ समूहको संज्ञा दिँदै उनको चुनौतीले आन्दोलनलाई कुनै फरक नपर्ने टिप्पणी गरिरहेका छन् ।  

माओवादी भित्रको यो श्रृंखलाबद्ध विवादले पनि पार्टीलाई हित गर्ने देखिँदैन । बरु यो विवाद माओवादी विभाजनकै कारण नबन्ला भन्ने ग्यारोन्टी दिन सकिँदैन । १७ महिना सत्ताको नेतृत्वमा रहँदा प्रचण्डले सुशसन र समृद्धिको लहड ल्याएको दावी गर्दै क्षणिक जनआकर्षण बढाएपनि पार्टीको विफल रणनीति र आन्तरिक कलहले माओवादीलाई उँधोगतितर्फ नै मोडेको प्रष्ट देखिन्छ ।